La Douce France

Geen verkeerde week om vrij te hebben, wát een mooi weer geeft dat hoge drukgebied ons. De Mooney loopt perfect, en donderdag heb ik met Gerard mijn tweejaarlijkse sessie om m’n brevet te verlengen gehad, dus ik mag weer twee jaar! Hopelijk tref ik Gerard later dit jaar nog voor m’n IFR examen. Ik heb hem gevraagd of hij in ieder geval een proef wil afnemen voor het echte examen, om te kijken of alles er wel goed in zit. Gerard is een gepensioneerde KLM vlieger, maar kan het vliegen niet laten. Hij is de ‘go to guy’ als je iets met licensing moet doen, hij mag alles aftekenen.

Wat een prachtige zonsondergang, vliegen is zo mooi!

Trouwe lezers van mijn blog weten dat mijn schoonouders in de Morvan (Fr) een huisje hebben sinds een aantal jaar, bij Autun. Ik ben daar in 2015 en 2016 al eens heen gevlogen en het weer nodigde dit weekeinde uit het opnieuw te doen. Ik schrijf dit dus op het terras in Frankrijk. M’n jongste dochter Julie had wel zin om mee te vliegen. Zij was mijn co-pilote op FL095 bij prachtig avondlicht, ze heeft geen krimp gegeven en we zijn in twee uur en vijftien minuten naar opa en oma gevlogen. De route liep via Emmerich, Weeze, Aken, Trier, Saarlouis, Nancy richting Dijon en de Morvan. Het luchtruim van België vind ik (te) ingewikkeld en passeer ik daarom. We landden net voor sunset, want we hadden behoorlijk last van file bij de rit naar Teuge.

We hebben het goed gehad en vliegen morgenochtend weer terug naar Teuge, voordat het weer roet in het eten kan gooien, want het is na morgen voorbij met de prachtige week die achter ons ligt, in de loop van de middag wordt stevig onweer verwacht. Morgen wel even goed het weer in de gaten houden, jammer dat ik nog niet kan beschikken over mijn Golze weer systeem, dat was nu ideaal geweest.

Een uitstekend veldje: Autun (LFQF)

Update 24 april: Inmiddels zijn we weer veilig aangekomen in Nederland. We zijn rond 10:30 vanaf Autun vertrokken na de tanks nog even helemaal te hebben volgegooid. De brandstof is erg voordelig hier, het scheelt ruim 60 cent per liter met Teuge. VFR vliegen in Frankrijk is echt een plezier. Je kan op veel plekken hoog vliegen. Ik had op de hoogtekaartjes gezien dat we een stevige rugwind zouden hebben als we op FL080 of hoger zouden vliegen. Daarom ben ik naar FL105 geklommen door de TMA van Lorraine, da's klasse D, maar voor de controller geen probleem om me in een keer door heel Noord-Oost Frankrijk heen te klaren, Zo hoog ben ik VFR nooit geweest met een motorkist, maar we konden wel mooi een grondsnelheid van 200 knopen aantikken! We volgden min of meer dezelfde route terug die we ook heen hebben gevolgd. Zo kwam Teuge alweer snel in beeld, we deden er minder dan twee uur over om weer thuis te komen. Dan ben je dus van Autun (bij Dijon) weer terug op Teuge. Een autoreis van 11 uur.

200 knopen GS

Mijn dochter is na een half uurtje vliegen lekker gaan slapen en ze werd vlak voor de landing op Teuge pas weer wakker, we zijn nog even doorgereden naar de kinderboerderij waar mijn vrouw met de oudste was en we hebben de dag daar met z'n allen afgesloten. M'n jongste genoot daar overigens net zoveel van als van het bezoek aan opa en oma in Frankrijk. Voor de kids hoeft het allemaal niet zo exclusief!

FL105, hier begint de comfortzone van de Mooney, rugwind helpt!