Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

vrijdag 30 maart 2018

Full boost!

Vandaag een voorzichtig testvluchtje gedaan met de Mooney en dat was bemoedigend! Dik 36 inch inlaatdruk naar de maximaal toegestane hoogte van 6500 voet. Wat klimt dat ding toch als een engel met heimwee met alleen mij en maar tachtig liter brandstof aan boord. Dan ga je met een dikke 1.500 voet per minuut naar boven. Komende tijd doe ik nog wel even rustig aan, want maintenance heeft geen definitieve oorzaak kunnen vinden voor de weigerachtige wastegate controller. Zou me niet verbazen als het probleem zich de komende 10 uur de kop weer op steekt. Voelde wel weer even goed om met de Mooney op stap te zijn!

Lekker hoor, even boven de Cu gaan kijken...


De PH-TGM van de SAS is op dit moment uit de vaart vanwege een olielekkage, de motor moest er af. Daarom kan ik de komende week helaas ook niet lessen bij de SAS. Wel heb ik voor komende week een lesje met Henk op Stadtlohn gepland en hopelijk laat het weer zich nu eens van de goede kant zien en kunnen we even naar Groningen om wat approaches te doen met de Mooney, kan ik ook even kijken of de motor zich netjes gedraagt.

donderdag 15 maart 2018

CB-IR Les V Unusual Attitudes

De Mooney heeft haar geheim nog altijd niet prijs gegeven. Verschillende deskundigen heb ik inmiddels geraadpleegd, maar nog steeds zijn we niet verder. Ik merk dat het enthousiasme van m'n onderhoudsbedrijf ook wat tanende is. Leuk om te zien hoe de verschillende Mooney Service Centers reageren op een hulpvraag. De ene technicus mailt me vanaf het kraambed van z'n vrouw en de ander houdt de kaarten streng tegen de borst. Jij mag raden welke technicus in Nederland zit en welke in de Verenigde Staten...

Vandaag weer gevlogen met Mirella op de PH-TGM van de SAS. We hebben een basic IFR circuit gevlogen met holding en vervolgens zijn we gaan zakken op een fictieve localiser, daarnaast wat steile bochten en unusual attitudes, eigenlijk ging dat allemaal wel prima. We hebben zelfs nog twee asymetrische overtrekjes gedaan, waarbij de kist echt even door de linker vleugel heen draaide. Leuk om te doen en ook nuttig. Kost je wel minimaal 500 voet hoogte, dus als je zoiets gebeurt op circuit ga je gewoon koud. Je moet overigens echt je best doen om de Cessna een vleugel te laten zakken, de Mooney is wat minder vergevingsgezind is me al wel eens opgevallen. Vliegen 'on the numbers'  en gecoördineerd, dat is ook een van de redenen om zo'n IR te doen, je leert gewoon strakker vliegen.

We gaan de komende les weer door met mijn twee grote vrienden: de heren QDM en QDR. Die moéten toch lopen, voordat er überhaubt aan een examen kan worden gedacht. Voorlopig oefen ik lekker door op mijn apps.

Op zo'n plaatje lijkt het eenvoudig...


Garmin is trouwens lekker bezig de concurrentie het leven zuur te maken, een van de laatste upgrades die ik zou overwegen is het installeren van een 'engine monitor' waarop je alle parameters van de motor kan volgen, zoals temperaturen van de individuele cylinders, olie- en brandstof druk, olietemperatuur en nog veel meer. Nu zijn de gegevens wat grof weergegeven over het gemiddelde van alle cylinders. Bij de diagnose van mijn wastegate controller wordt bijvoorbeeld gevraagd naar wat de oliedruk was toen de wastegate openklapte, en of die ook veranderde. Die info had ik mooi kunnen downloaden van de monitor, want ik heb het zelf niet gezien. Lees meer over deze fraaie touch screens op de site van Garmin. Ik heb overigens geen aandelen, maar ik ben wel een fan van deze gebruikersvriendelijke apparatuur.

dinsdag 13 maart 2018

26" inches of mercury...

...en meer zit er nog steeds niet in. De aansturing van de wastegate werkt niet. Vrijdag kreeg ik inderdaad het verlossende telefoontje van Maurice. Ze haalt haar 36" inlaatdruk! We sloten het telefoongesprek nog af met de wens dat we elkaar pas weer voor de 50 uurs inspectie zouden spreken. Had gehoopt dat mijn 150ste blogpost wat feestelijker zou zijn, maar helaas liep het anders.

'Blissfully ignorant' zoals de Engelsen zeggen, taxiend naar de baan. (foto credit: Roy P. Wassink)

Ik had een mooi 'mannenmiddagje' gepland voor zaterdag: motorrijden, vliegen en de BBQ. De oudste was naar een feestje en de jongste was met moeders mee. Ik ben met heerlijk weer op de motor naar Teuge gereden en heb me eerst eens vergaapt aan die prachtige LED's die nu onder de prop hangen. Erg mooi en het scheelt aardig wat ampères. De pre-flight checks gedaan, gestart, getaxied naar de baan en vliegen maar! Direct na take-off verloor de motor langzaam maar zeker vermogen en kwam niet verder dan de bekende 26" inlaat druk. Ik heb nog twintig minuten gevlogen met m'n astmatische Mooney, lang genoeg om vast te stellen dat m'n ADF receiver óók naar de vaantjes is...  😟

De LED's doen het in ieder geval (nog) wel...!

Ik heb nog even gedacht om een emergency of PAN te declaren, om maar te voorkomen dat er iemand voor me op circuit zou schieten of nog even de baan op zou draaien, genoeg power voor een doorstart had ik namelijk niet. Ik besloot dat niet te doen, het platform en het circuit waren leeg en ik landde probleemloos. Weer thuis nog even de BBQ ontstoken en de dag toch plezierig afgesloten met een goede 'beercan chicken'.

Maandag ben ik opnieuw naar Teuge gereden om even te checken of ik het zelfde probleem zou aantreffen. Maar nu bleef het bij 26" bij full-power. Helemaal geen turbodruk dus. Maintenance heeft er direct even naar gekeken, maar een oplossing bracht dat helaas niet.

Ik heb op MooneySpace (het Mooney forum) een draadje geopend om andere gebruikers van Mooney's eens te polsen, zoals ik dat met het 'olie uit de uitlaat probleem' ook deed en wederom komen er veel ideeën uit voort, mocht je dat interessant vinden, je vindt de discussie hier.

Maar vooralsnog zijn we er niet uit...

donderdag 8 maart 2018

Traffic, weer en LED’s

De ontwikkelingen in de luchtvaart gaan zo lekker dat ook toestellen zonder weerradar over radarbeelden kunnen beschikken in Europa. In de VS bestond dit al, maar dankzij een Duits bedrijf kan je nu via een Iridium satelliet link weerkaarten en METAR’s downloaden via een App op de iPad. De kosten vallen me redelijk mee en voor langere vluchten ben je gewoon op de hoogte van de locatie van onweerscellen en ander significant weer. Info over icingcondities krijg je niet, dat blijft altijd een hele belangrijke factor bij het plannen. Ik heb de ADL150 van Golze Engineering besteld, met de GTS800 heb ik straks traffic en weersinfo aan boord! 10 jaar geleden alleen beschikbaar voor jets met TCAS en weerradar.

Waardevolle info én je kan de vrouw sms’en!

Maurice van IAS (onderhoudsbedrijf) wist me te melden dat de LED’s zijn geïnstalleerd en dat de nieuwe controller binnen is. Morgen weten we of de Mooney weer kan beschikken over 36” turbo druk. Fingers crossed!

donderdag 1 maart 2018

CB-IR Les IV Teuge navigeren per VOR en NDB met 35 knopen wind...

Vandaag een vergelijkbaar rondje als zondag gevlogen, maar nu met een flinke wind uit het oosten, zo zeg dat viel wel tegen.

Aardig op de baan, maar de zak staat strak...

Het vliegen in IMC gaat wel aardig, maar het navigeren met die radiobakens laat nog wel wat te wensen over. Op enig moment zal het kwartje wel vallen, maar het berekenen van de QDM´s en QDR´s en radialen van de VOR is - voor mij althans - een hele opgave. Zonder 'plaatje' in je hoofd is het maar moeilijk om snel te switchen van de ene radiaal naar de andere QDR. Mirella stelde voor een en ander nog eens door te nemen op de sim en dat is een uitstékend idee. Als dit eenmaal een beetje loopt dan zal de rest ook niet meer zo'n punt zijn, lijkt me, maar we blijven nu een eigenlijk hangen bij de basics...
Heb de Mooney wel gemist vandaag, met een 95 knopen tegen 35 knopen tegenwind zoals met die C172 is écht langzaam.

De PH-TGM staat gezellig te schudden in de wind.

Mijn Hangar Queen (de Mooney...) heeft haar verse wastegate en controller geïmplanteerd gekregen, maar bij de testruns krijgen ze maar 25" inlaatdruk, dit moet 36" zijn. De wastegate blijft open staan, en ze verliest dus - nog steeds - turbodruk. Daar zit nog iets niet zoals het hoort. *Diepe zucht*. De controller lijkt de schuldige, dus de overhaul is niet geslaagd. De controller kan weer terug richting de VS, dat gaat weer een week duren, minstens... Main Turbo heeft beloofd dit netjes op te lossen, maar ik baal hier behoorlijk van. Niks zit mee.

Ziet er shiny en nieuw uit, maar werkt dus niet: unservicable

In de tussentijd heb ik Maurice van maintenance gevraagd LED landingslichten te monteren, de cowling ligt er nu toch af. Het valt me op hoeveel landingslichten die Mooney er doorheen jaagt. Zo'n lampje kost ruim € 20,00 en het duurt 45 minuten om ze te vervangen. Dan lijkt € 300,00 per LED lamp veel (de Mooney heeft twee landingslichten, onder de prop), maar ik denk dat dit zich in een jaar of twee wel terug verdient. De lichtopbrengst is ook hoger, maar daar ga ik niet veel van merken, omdat ik niet van plan ben om 's-nachts te vliegen. Wat doe je immers na een motorstoring in het donker? Precies: niet veel meer.