Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

woensdag 14 februari 2018

WIP (work in progress)

Nou, fraai weer de afgelopen dagen, maar helaas ontpopte de Mooney zich net nu tot een heuse Hangar Queen. Maintenance heeft met zekerheid vastgesteld dat de wastegate of de aansturing daarvan zorgt voor het verlies aan turbodruk. De wastegate en de bijbehorende componenten zijn inmiddels onderweg naar Main Turbo aan de westkust (van de VS...) waar ze met een beetje goede wil komende maandag aan de werkzaamheden gaan beginnen. Hopelijk is e.e.a. te reviseren en zit de frisse wastegate een paar dagen later weer in een pakket richting Teuge. Het monteren van de zaak is dan weer zo gebeurd.

De turbo met wastegate (component met 'S' erop)

Verder heb ik besloten de avionics van de Mooney te upgraden met een Trafic Avoidance System (TAS), ik heb gisteren de offerte getekend. Het is het GTS 800 systeem van Garmin, wat uitslaat op transponders maar ook op ADS-B squiter van andere vliegtuigen en ik ben daar zeer enthousiast over. De kleine luchtvaart is geconfronteerd met een transponder verplichting en alles wat boven de 1.500 voet vliegt nu zo'n beetje met zo'n unit, dit heeft de sector erg veel geld gekost. Waarom dan niet gebruik maken van de voordelen die dit biedt?
Het systeem ziet die transponders en geeft ze grafisch weer op het GNS530 scherm in de cockpit. Voor botsingsgevaar wordt ik actief gewaarschuwd met geluid. Ik denk dat dit een waardevolle investering is in veiligheid van mij en anderen, zeker voor het IFR vliegen in klasse E luchtruim, waar ook VFR verkeer vliegt. Zweefvliegers (ik was er tenslotte zelf een...) vliegen graag vlak onder de wolkenbasis en nu kan ik ze daar ook zien als ik IFR door die wolken kom zakken.
Het systeem is besteld en wordt de volgende 50 uurs inspectie geïnstalleerd. Het is een betrekkelijke eenvoudige installatie, maar er zal zowel onder als boven de kist een kleine antenne worden gemonteerd die de transpondersignalen moeten gaan opvangen.
Ik heb lang nagedacht over een update van de avionics richting 'glass cockpit', dat is dus het vervangen van de analoge klokken door digitale units. Google maar eens op Aspen Avionics. Dat biedt zeker voordelen, maar echt nieuwe functies in de cockpit krijg je daar niet voor terug. Bovendien heeft het IFR vliegen op de Cessna van de SAS me geleerd dat de Mooney bijzonder capabel is met haar huidige instrumentarium, die Cessna doet het met veel minder. Dit was voor mij een belangrijke reden om nog even te wachten met digitaliseren van de klokken en te kiezen voor echt iets nieuws.

Deze meneer van Garmin vertelt wat meer over het bewuste systeem

Geen opmerkingen:

Een reactie posten