Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 4 september 2016

Retour Autun (LFQF)

Wow, wat een leuk weekeinde is het geworden! Het weer zat eigenlijk enorm mee op vrijdag en zaterdag, prachtige VFR condities. Meteorologen noemen dat 'geen significant weer'. Clear blue skies dus! Dat is erg ontspannen vliegen. Ik ben samen met mijn oudste dochter Marie-Sophie (3), schoonzus Anne en nichtje Lise (8) naar Autun (LFQF) in de Bourgogne gevlogen, in de buurt hebben mijn schoonouders een prachtig huisje. We vertrokken vrijdag laat in de middag, omdat Lise natuurlijk eerst nog naar school moest. Mijn vliegplan stond om vier uur, dat betekent vertrekken tussen vier uur en half vijf. De weg naar Teuge toe voerde over Arnhem en die stad beleefde zo'n enorm verkeersinfarct dat het zelfs het nieuws heeft gehaald. Nu hadden we op zich tijd zat, maar lekker ontspannen is het nu ook weer niet. Gelukkig wist ik een alternatieve route, dankzij het motorrijden in de omgeving dus een u-turn en wat kruip-door-sluip-door rijden verder konden we toch met een beperkte vertraging Teuge bereiken. Ik had de kist al zoveel mogelijk klaar staan, getankt, stoeltjes voor de kids en headsets klaar, dus we konden na de pre-flight direct weg.

Foto genomen voor ons vertrek, ik ben de kids aan het ingespen.

Uit de hoge stratus viel zelfs een beetje regen toen we stonden proef te draaien op het platform. Eenmaal weg vlogen we richting een gebied van hoge druk en werden de weerscondities alleen maar beter. Op flightlevel 85 vlogen we via Emmerich Duitsland in en vlak langs de grens met Nederland ging het langs Venlo, Roermond, Aaken, Trier en het Saarland tussen Metz en Nancy door in de richting van Dijon, toen de Morvan zich aan de horizon begon af te tekenen was het tijd om weer rustig te dalen, Anne en Lise kregen toen nog wel even last van hun oren, rustig zakken dus.


De route op de Skydemon App


Opa stond ons al op te wachten en de meiden waren helemaal uitgelaten. Autun, of Bellevue zoals het vliegveldje heet, is trouwens prachtig. Het vliegveld is helemaal ongecontroleerd, dat betekent dat er ook daadwerkelijk geen controle is, het kan zelfs goed dat er helemaal niemand is. Je geeft op de standaard frequentie 123.50 aan wat je bedoeling is, zodat ander verkeer daar notie van kan nemen en je vliegt verder aan zoals je wil. Er was een ULM vliegtuigje bezig te taxiën naar de baan. Op de radio gaf hij aan welke landingsrichting ik het beste kon gebruiken vanwege de heersende wind en dat hij even op me zou wachten. Belangrijk om die radio dus wel te gebruiken! De landingsrichting was 180, pal Zuid dus. In die richting is het ook duidelijk waarom het veldje Bellevue heet. Het uitzicht op het oude stadje Autun met zijn prachtige cathedraal is indrukwekkend, zeker in het avondlicht. De vliegtijd was 2.30 uur.


Selfie op FL085

Bij aankomst bij het huisje had oma al heerlijk gekookt en kon de pret beginnen. Na een prima nacht werd er uitgebreid gepraat, gezwommen, geknutseld, gezwommen, gespeeld, gezwommen en ga zo maar door. Om half twee had ik gelukkig iemand aan de lijn die me bevestigde dat ik kon tanken rond een uurtje of vijf, dus dat ontspande me totaal. Anders hadden we nog ergens een kleine tussenstop moeten maken en dat wilde ik eigenlijk vermijden. Om vijf uur vlogen we onder een prachtige blauwe hemel op FL095 in 2.20 uur weer terug naar Teuge, waar de andere opa en oma benieuwd naar de verhalen alweer stonden te wachten. Perfecte reis! Het is altijd kicken om het vliegtuig te gebruiken waar het ook voor gemaakt is: snel reizen.
 

FL095 boven het Saarland. Met dit soort weer kun je VFR gewoon perfect uit de voeten





Geen opmerkingen:

Een reactie posten