Stay out of the trees...

Deze bijzonder nuttige en openhartige lezing vond ik op de website van mijn instructeur, hij had me al eens eerder DVD's geleend van dit vliegende echtpaar dat een hele business heeft rond de General Aviation (GA). In Amerika hebben ze een vrij legendarische status in de wereld van de GA.
Leer over management van risico's bij het vliegen. Wat ongelukken per kilometer betreft doen sportvliegers het niet beter dan motorrijders...

John & Martha King

Brevet weer verlengd

Het is alweer twee jaar geleden dat ik mijn PPL heb gehaald en dat betekent dat er weer verlengd moet worden. Dat verlengen is niet slechts een administratieve handeling zoals met het rijbewijs, maar dat gaat doormiddel van een vlucht met een instructeur of examinator. Gerard, die ook mijn examen heeft afgenomen twee jaar geleden, was wel beschikbaar voor een vluchtje. Dat kon ditmaal op de Mooney. Hij kende Mooneys niet zo goed, maar hij vond het wel leuk om eens een andere kist van binnen te zien. Vanwege de NSS in Den Haag gelden er allerlei extra regels ten aanzien van het luchtruim in het westen van ons landje, dus vlogen we maar naar het oosten toe. De aanwezige luchtvaartpolitie was vrij ontspannen over het algemeen. Er kon zelfs wel een grapje vanaf.

We hebben een uur gevlogen en wat oefeningen gedaan, alles gelukkig naar tevredenheid, dus we mogen weer twee jaar! Graag vlieg ik nog eens naar Duxford en Reims, en who knows haal ik die Enroute Instrumentrating wel...? Eerst wordt in juni mijn tweede dochter geboren en die moet natuurlijk ook mee...

Goed nieuws uit Europa

Toen ik aan het vliegen was heeft het Europees parlement een wet aangenomen die de regels voor instrumentvliegen aanmerkelijk versoepelt en het instrumentvliegen (of IFR vliegen) bereikbaar maakt voor een grotere groep vliegers. Je kan het een en ander nalezen op deze site van PPL/IR.

Dit is echt groot nieuws voor de sector, want na jarenlange opeenstapelingen van extra eisen is dit een belangrijke ommekeer de goede kant op, zonder in te boeten aan veiligheid. De wetgever heeft ingezien dat IFR vliegen aanmerkelijk veiliger is dan VFR vliegen en daarom voor meer mensen mogelijk moet worden gemaakt.

In eerste instantie zal ik mij beperken tot de Enroute Instument Rating die mij in staat zal stellen om op zicht te vertrekken en te landen, maar onderweg gebruik te maken van de Airways en onder begeleiding van de luchtverkeersleiding naar mijn bestemming te vliegen op grotere hoogten onder slechtere weerscondities. Dit is een beperkte bevoegdheid vergeleken met de Instrument Rating. Met deze bevoegdheid mag je ook vertrekken en landen onder begeleiding. Omdat de verreweg de meeste velden in Europa niet uitgerust zijn om vliegers gecontroleerd te laten starten en landen is dit voor mij niet zo'n groot gemis. In de toekomst is het interessant om alsnog door te gaan voor de volledige bevoegdheid.

Ik kan niet wachten om met de opleiding te beginnen...

Retour Meschede

Al die prachtige dagen van mooi weer zijn weer bijna voorbij. Zo´n beetje elke denkbare vlucht binnen Europa was de afgelopen week mogelijk. Ik heb me moeten beperken tot een retourtje Meschede vandaag. Heen en terug boven een dikke inversielaag zoals die wel vaker ontstaat na een paar mooie dagen hoge druk.

De inversie is die scherpe lijn boven de horizon. Vuile lucht klimt niet verder omdat de atmosfeer daar weer warmer wordt.

Meschede ligt om de hoek van Oeventrop, het vliegveldje waar ik regelmatig kwam met de zweefvliegclub. Ik haalde boven deze heuvels in 1999 bijvoorbeeld mijn vijf-uurs vlucht voor het zilveren C-brevet. Meschede was dus altijd al een leuke bestemming. Onderweg vlieg je over de Moehnesee (bekend van de dambusters) en bij Soest (D) ligt het veldje waar ik voor het eerst een buitenlanding moest maken met een zweefvliegtuig. Veel herinneringen dus!

De heenvlucht ging via Hamm direct naar het veld. Ik vloog VFR op FL55, of zo'n 2.000 meter. Direct na de start op Teuge was het duidelijk dat het zicht inderdaad niet zo mooi was als je zou denken. Een dikke laag v ervuilde lucht lag over de aarde, gelukkig klom ik daar snel boven en werd beloond met prachtige VFR condities helemaal tot aan Meschede.

Groundspeed (GS) 159 knopen, met hulp van een beetje rugwind

Onderweg naar Sylt had Thomas mij de functie van de GPS uitgelegd waarmee je kan bepalen wanneer je moet gaan zakken om mooi bij je veldje uit te komen. Dit werkte perfect. Omdat Meschede geen vast circuit heeft, heb ik eerst een rondje omheen gevlogen om vervolgens een Oosterhand circuit te vliegen. Het veld ligt op ruim 1.400 ft. Aan de telefoon had de havenmeester mij al taart beloofd en hij maakte het waar. Hij was niet alleen havenmeester, maar ook gastheer van het restaurant. Het terras gaf een leuk uitzicht op de omgeving en de baan. Er landde een Jodel, een Piper Cub, een Archer en nog een Cessna Cardinal toen ik er zat. Best druk voor een doordeweekse dag. Verder was het er doodstil, prachtig!

Bestemming bereikt!

In deze omgeving heb je een mooi stuwmeer liggen tussen een prachtig glooiend landschap.Een prima bestemming om nog eens met de picknick mand te bezoeken. De aarde ziet er na zo'n relatief korte vlucht in iedergeval heel anders uit.

Stilleven

Na een kort bezoek kon ik weer op huis aan. De continental startte direct en na de checks kon het richting de baan. Meschede beschikt over een vreemd geautomatiseerd systeem dat na een radiocall automatisch de baan in gebruik afroept en de luchtdruk doorgeeft. De computer had besloten dat ik op baan 04 moest vertrekken, zo gebeurde. De baandrempel begint niet waar het asfalt begint, maar ligt zo'n 100 meter verder op. Ik wist niet meer zeker of ik de baan voor de drempel mocht gebruiken voor de take-off roll. Voor de zekerheid reed ik dus door naar de drempel, daarmee verkleinde ik wel de beschikbare hoeveelheid baan, en dat is altijd zonde. Baan achter je en lucht boven je, daar heb je niks aan, luidt het gezegde. En na achteraf wat bronnen te hebben geraadpleegd bleek het ook onnodig. Dat vergeet ik dus ook niet meer...

De vlucht terug ging op FL65 voorspoedig. Langen Info was door omstandigheden 'gesloten', dus zonder begeleiding vloog ik via de Möhnesee, Soest, Hamm en Stadtlohn weer het Nederlandse luchtruim in. Dutchmill was wel 'open', dus kon ik even de status van mijn vliegplan checken. Voor de grens was ik al gezakt naar FL045, en de GPS stuurde me me bij Lochem alweer naar beneden voor Teuge. Mooie vlucht van weer zo'n 50 minuten.