Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 26 januari 2014

Airwork

Vandaag weer eens wat landingen geoefend, daarnaast ook weer eens noodlanding (tot 500 voet) en wat bovenwerk geoefend. gedaan. Het vliegveldje Stadtlohn is daarvoor ideaal. De brandstof is daar minder duur en je maakt er drie landingen voor de prijs van ééntje op Teuge. De Nederlandse bedrijfsleider noemde het het goedkoopste vliegveld van Nederland, omdat het zo'n beetje op de grens met Winterswijk ligt.


Gepost door op Geen opmerkingen:

dinsdag 14 januari 2014

Vlieggevoel...

Emili Sande is een geweldige zangeres, samen Rudimental maakte ze een nummer dat menig vlieger zal aanspreken. De video die erbij hoort is fenomenaal. Zo'n wingsuit; veel dichter bij vliegen kom je als mens niet.



Gepost door op Geen opmerkingen:

vrijdag 10 januari 2014

Retour Rotterdam

Prachtig weer vandaag en een oma die wel even om mijn lieve dochtertje wilde passen: dus vliegen! We gingen naar Rotterdam waar we via de 'Mike' arrival binnen kwamen. Een hopje tijdens de landing, zulke korte pootjes, maar toch niet helemaal afgevangen. Op de terugweg ging het gelukkig beter...

Landing op Rotterdam

De terugweg verliep 'uneventfull' zoals de Engelsen zeggen. Toen we onder de TMA van Schiphol vandaan waren (voorbij Utrecht) klommen we weer boven de wolken uit. Helaas waren de batterijen van beide camera's overleden, maar konden nog wat plaatjes schieten.

Prachtig om langs de wolken te scheren...

Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 5 januari 2014

Retour Borkum

De Mooney is weer topfit, dus tijd om d´r benen weer eens te strekken. Een nieuwjaarsvlucht! Waddeneilanden zijn altijd leuk, m´n pa wilde even naar Texel, maar daar heb ik oud en nieuw gevierd, dus ik stelde Borkum voor en zo geschiedde. Het werd een mooie vlucht VFR ´on top´ over een mooie laag cumulus waarvan de toppen op zo´n 3.000 voet zaten. Op 4.500 voet vlogen we daar prachtig overheen in de stralende zon. De heenvlucht duurde 35 minuten.


Op 65% vermogen ging het met een rugwindje 167 knopen per uur richting de bestemming.



Terug deden we er 10 minuten langer over. Het eiland zelf was redelijk uitgestorven. Het restaurant was helaas dicht, dus moesten we het doen op een bakkie koffie uit de kiosk.

De start vanaf Borkum

Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)