Het plan was om 's-ochtend vroeg naar Siegerland te vliegen, bij Siegen (D) in het Sauerland. Het veld ligt een uurtje vliegen vanaf Teuge en nu in de herfst is het Sauerland prachtig. De meteo leerde ons echter dat het veld - en het hele Sauerland, de Eiffel en eigenlijk heel Duitsland in een dichte mist gehuld zou blijven. De apfelstrudel moest dus maar even wachten. Ondanks de stralende zon in Nijmegen en Teuge was de meteo vrij somber over nogal wat bestemmingen (o.a. de waddeneilanden), maar eentje kon wel: Maastricht. Gaan dus! Maastricht is een gecontroleerd veld, dus moet er een vliegplan worden gefiled. Omdat internet en de havendienst op Teuge nog niet helemaal voorbereid zijn op het nieuwe vluchtplanformulier, heb ik - voor het eerst - het vluchtplan maar telefonisch ingediend bij Amsterdam Information. Best makkelijk eigenlijk...
De vlucht heb ik voorbereid op de kaart en met behulp van Airnav Pro op de iPhone. Een hele handige app die je ook kan gebruiken voor moving-map navigatie. Op de iPad staan de approachplates van Beek al klaar dus konden we take-off. We klommen direct door naar 3.500 ft om over de CTR's van Deelen en De Peel heen te vliegen. Ik heb me wel even aangemeld bij Dutch-Mil, om te vragen of verschillende militaire oefengebieden actief zijn. Ik heb hier in eerste instantie omheen gepland, maar we konden er dwars doorheen. De militairen lagen nog op een oor.
De lucht was vochtig en koud, ideale omstandigheden voor mist die ook links en rechts van ons over de aarde lag. De meteo had gelijk, maar het is een prachtig gezicht.
Hier wordt de Waal overgevlogen, de mist in de verte is goed zichtbaar
De vlucht ging langs Arnhem, Nijmegen, over de CTR van Weeze (of Düsseldorf, als we Ryanair moeten geloven...) en na de CTR van de Peel zijn we gaan zakken naar 1.800 voet voor het eerste meldpunt voor de TMA van Beek (Maastricht). Van te voren luisterden we de ATIS uit (een soort antwoordapparaat van het vliegveld, waar alle relevante gegevens t.a.v. het weer en het baangebruik worden doorgeven). Al heel snel naderden we het volgende checkpunt bij Stein. De luchtverkeersleider vroeg ons of we het veld in zich hadden en dat was het geval. Het liet ons het normale circuit afsnijden en direct naar de baan 21 vliegen. Dan gaat alles snel, want ik vloog nog hard en best hoog, met de Mooney kost het wat meer tijd om de snelheid en hoogte af te bouwen omdat het een vrij "glad" toestel is. De goede mensen van Mooney wisten dat echter en hebben de kopers van hun vliegtuigen als optie "speedbrakes" aangeboden. Onze Mooney is hier ook mee uitgerust en ze kwamen nu goed van pas, zodat ik snelheid en hoogte mooi onder controle had op final. Ideaal! De landing was verder prima en we konden op de baan terugtaxiën naar de vliegschool ASL (Air Service Limburg) die blijkbaar ook de afhandeling van kleine toestellen deed. Tijd voor een bakkie.
Via de telefoon heb ik het vluchtplan voor de terugweg gefiled, het weer was immers prima geweest onderweg en zoveel tijd was er nu ook niet verstreken. Vertrekken dus, na de 747 van Cargolux.
De 747 van Cargolux vertrok toen wij onze start-up clearance kregen
De terugvlucht verliep eigenlijk prima, als spiegelbeeld van de heenvlucht met een wat meer oostenlijke koers, die mist was onderweg. Over Venlo werd wel duidelijk dat Teuge en een belangrijk deel van onze route onder de wolken lagen. Wij vlogen er nu nog boven. Na de CTR van Weeze moesten we dus zakken om er onder te komen. Relatief laag met een matig zicht ging het nu langs Emmerich, Doetinchem en Doesburg weer terug naar Teuge. De havendienst melde al dat de zicht condities hard achteruit gingen. Ik was dan ook blij dat ik via Sierra het veld alweer zag liggen. Snel landen voordat het nog erger wordt. Ik voel me steeds meer thuis in de Mooney. Snelheid, prop, flaps, landingsgestel, het gaat allemaal beter en vooral ook sneller. In no time stonden we weer voor de hangar in een kleine file, want we waren niet de enigen die stopten met vliegen. Leerzame ervaring al met al: laat je niet verrassen door dat weer. Check het!
Het weer houdt zich nog goed...
