Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

dinsdag 29 mei 2012

Thermiek

Afgelopen tweede pinksterdag kon ik weer eens zweefvliegen zonder dat ik les hoefde te geven. Het werd een mooie dag met sterkte thermiek die helaas wat vroeg eindigde door koude lucht die vanuit het westen de boel stabiliseerde. Resultaat was een retourtje Veendam en met de hakken over de sloot weer thuis.


Voor het einde van de middag stond ik weer op Teuge, helaas. Tijd genoeg om oude vaardigheden weer eens af te stoffen, zoals het bedienen van de zweefvlieg lier, vroeger erg veel gedaan, maar tegenwoordig door de instructie niet meer aan toe gekomen. Toch verleer je het niet. Uiteindelijk ging overigens de telefoon. Onze prestatie tweezitter, de Duodiscus stond buiten in de achterhoek, ik had beloofd stand-by te zijn als ophaler, dus op naar het oosten. De mannen trof ik aan in een mooi veldje:



Laat thuis, maar voldaan. Zweefvliegen is en blijft prachtig!

zondag 20 mei 2012

Zweefvliegen!

Vrijdag al gevlogen en zaterdag stond ik op het rooster om instructie zweefvliegen te geven. Het werd een prachtige dag! Veel leerlingen en de cumuluswolken stonden al klaar toen we de lier en de vliegtuigen op het veld aan het zetten waren. Het duurde dan ook niet lang voordat ik met mijn eerste leerling onderweg was naar de wolkenbasis op 1.400 meter. Normaal gesproken blijf je met lessen dicht in de buurt van Teuge, maar de omstandigheden waren goed dus besloot ik eens de Veluwe op te vliegen voor een ander perspectief, leerzaam en voor mij ook wel eens leuk. We bleven mooi boven de CTR van Deelen en zagen Terlet en de lange betonbaan van Deelen al snel liggen. Het moest wel tegen de wind in maar we werden beloond met prachtige thermiekbellen waar de Veluwe om bekend staat en ook Arnhem kwam in zicht. Helaas is er per leerling maar een uur vliegtijd beschikbaar dus moesten we snel weer richting Teuge, maar nu wind mee. Dan ben je er ook zo...


Ik heb die oefening met een andere leerling nog een keer kunnen herhalen. Toen hebben we regelmatig de thermiek moeten Deelen met hang-gliders, altijd een bijzonder gezicht, die lui onder hun vleugel in een slaapzak. Daarna was het lokaal lessen tot na 20:00 uur. Prachtige dag...

vrijdag 18 mei 2012

Rondje wadden

Vandaag om drie uur vertrokken met mijn schoonvader voor een rondje wadden. Eerst Ameland, vervolgens naar Texel, m'n schoonzus zat daar met haar gezin, en weer terug naar Teuge voor acht uur. De vlucht van Teuge naar Ameland verliep voorspoedig. Boven Friesland vlogen we door wat lichte regen, maar we landde in de stralende zon. Van te voren had ik gebeld met Ameland, de havenmeester had aangegeven dat de baan bij de drempel nat zou zijn, het was beter om dus niet aan het begin te landen.



Op het terras van hotel Nobel haalde de regen - helaas - ons toch in. Van de slijter namen we nog een flesje Nobel mee, uiteraard voor thuis - niet voor onderweg.
Het vertrek op Ameland verliep voorspoedig, vanaf baan 09 ging het naar 2.000 ft langs de stranden van Ameland en Terschelling. Dutchmill (dat zijn de mensen die vlieger in de lucht van informatie kunnen voorzien of "Flight Informatio Service") gaf ons toestemming om Vlieland en de Vliehors over te vliegen. Daar ligt namelijk een schietterrein van defensie. We vlogen bij Terschelling weer een buitje in wat het zicht beperkte, maar Vlieland en Texel lagen er mooi bij!

Bij Texel aangekomen stelde de havendienst voor om direct Downwind te vliegen voor baan 04 en zo geschiedde. De nadering naar de baan toe was wel wat steil, het duurde langer dan ik had voorzien om de circuithoogte van 1.000 ft kwijt te raken, dus landde we voorbij de baandrempel. Aangekomen stonden m'n schoonzus, zwager met kids ons al op te wachten. Vooral m'n nichtje vond het magisch dat ik met opa zomaar uit de lucht kwam. En dat is het natuurlijk ook...

Op Texel hadden we nog tijd voor een kop soep, maar daarna moesten we al snel weer naar Teuge, want ze sluiten daar om 20:00 uur.

De vlucht van Texel naar Teuge verliep zonder problemen. Het eerste stuk naar Den Oever was bijzonder, omdat het zicht matig was en bovendien was het heiig. Daardoor ontstond een grote grijze massa voor je waarin je geen horizon meer ziet. Dat is erg lastig voor je orientatie, maar af en toe een blik op de kunstmatige horizon aan boord zorgde dat uiteindelijk Den Oever aan de goede kant van het vliegtuig voorbij ging en voorbij Medemblik werd het zicht aanmerkelijk beter. We vervolgde onze route via de dijk tussen Lelystad en Enkhuizen en we passeerden het vliegveld van Lelystad aan de noordkant. Apeldoorn kwam al weer snel in zicht terwijl de Veluwe zich onder ons uitstrekte. Via het verplichte meldpunt "Sierra" vlogen we het circuit aan op Teuge voor een landing op baan 09, dus in tegenstelde richting van onze start een kleine vijf uur eerder.